O zamanlar adı artık pek de lazım olmayan ,anılması yasaklanan bir esintiydik...
O bir gözyaşıydı , başladı mı bir daha durdurulamayan.
Ben bir umuttum, nereye gittiği bilinmeyen buharlı bir tirenin
son vagonuna tutunan .
Biz Onunla diğerlerinden farklı gibiydik.

Güzelmiş :ihim: