Elbette tanıyoruz Atatürk’ü.
Her bağımsız karakter de tanıyoruz onu.
Her akılcı düşünen insanda tanıyoruz.
Her uygarlık tutkunu olanda.
Her yurtseverde.
Her bilimi yol ışığı bilende.
İnsanı ayırmayan laik düşünende.
Her koşulda yürekli olanda.
Sanatsever kişide.
Zeki,çevik,dürüst sporcuda.

Elbette tanıyoruz Atatürk’ü.
Aramızda ''o''.
Bizlerde,bu niteliklerde,Atatürk yaşıyor.
Mustafa Kemal düşünüyordu.
Yanında Kuvayı Milliye zabitleri,gururlu insanlar.Bellerinde tabancaları,yanlarında haritaları.
Öfkeli halk,birleşelim,dövüşelim diyen halk.Yorgun halk,kaygılı esnaf.
Korkanlar.düşmanla uzlaşmadan yana olanlar,vatan satıcıları,fırsatçılar.
Mustafa Kemal düşünüyordu.Aklının hesap yanıyla yüreğinin yangınıyla yolunu çiziyordu.Vatanının geleceğini çiziyordu.

1923’ü.
2023’ü.
2123’ü.

Başardı.
Ve hiç üstüne alınmadı.
Milletim başardı, dedi.Türk milleti başardı.
Geleceği gençliğe emanet etti.
Öğretmenlere emanet etti.
Ordusuna emanet etti.
Ulusuna emanet etti.

1938, 10 Kasımı’nda.
''Benim naçiz vücudum elbette bir gün toprak olacaktır'' dedi,böyle veda etti ulusuna,böyle veda etti vatanına.

Ama toprakta kalmadı Atatürk,toprakta kalamadı.
Işık oldu ulusuna,vatanına,aydınlattı geleceğin yolunu.
Çok uğraştılar,çok uğraşıyorlar,o ışığı kapatmak için çabalıyorlar,olmuyor.Atatürk’ün saçtığı ışık bir türlü kapanmıyor,kapanmaz da.

Çünkü o ışık Aydınlanmanın ışığıdır.
O ışık insanlığın evrensel ışığıdır.
O ışığı taşıyan meşaleyi,
Sokrates,Voltaire,Jean Jack Rousseau taşımıştır.
Beethoven,Dostoyevski taşımıştır.
Shakespeare,Cervantes,Dante taşımıştır.
O ışık sönmez,söndürülemez.
Atatürk insanlığın ışığını taşıyor,o ışığı her yerde görüyoruz,göreceğiz de.

Bir bulut gelir,güneş görünmez olur.
Gece olur,gündüzün ışığı kaybolur.
Bir gün olur,insan hüzünlenir.
Bir dönem olur,umutlar sislenir.
Her şey geçicidir.

Atatürk’ün sözüdür,’’geldikleri gibi giderler.’’
Güneş yeniden görünür.
Işık yeniden parlar.
Umutlar karar olur.
Kararlar sonuç olur.

Atatürk yeniden doğar.
Bizimdir.
Bizdedir.
Biziz.