istanbul üniversitesi, hukuk fakültesinde öğrenci olduğum sıralar, ‘avrupa’ya öğrenci gönderilecektir’ diye duvarda bir ilan gördüm. allah allah! dedim. ülke yıkık dökük her yer virane… lozan yeni imzalanmış. bu durumda avrupa’ya talebe… lüks gibi gelen bir şey. ama bir şansımı denemek istedim. 150 kişi içinden 11 kişi seçilmişiz. atatürk benim ismimin yanına berlin üniversitesine gitsin diye yazmış...
vakit geldi. sirkeci garındayım ama kafam çok karışık. gitsem mi kalsam mı? beni orada unuturlar mı? para yollarlar mı? tam gitmemeye karar verdiğim, geri döndüğüm sırada bir posta müvezzii ismimi çağırdı.
-mahmut sadi… mahmut sadi!.. bir telgrafın var.
telgrafı açtım aynen şunları yazıyordu:
"sizleri bir kıvılcım olarak yolluyorum; alevler olarak geri dönmelisiniz.
imza; mustafa kemal"
telgrafı okuyunca düşündüm. 1923’te o kadar kişinin arasında on bir öğrencinin nerde ne zaman, ne hissettiğini sezebilen, ona göre telgraf çeken bir liderin önderliğinde bu ülke için can verilmez mi?
çok başarılı oldum. ülkeme alev olarak döndüm. önce istanbul üniversitesi genel ve beşeri fizyoloji enstitüsünü kurdum. kürsü başkanı oldum. daha sonra ülkemin başbakanlığını yaptım.
ben sadece iki satırlık bir telgrafın yarattığı bilim adamı ord. prof. dr. sadi ırmak’ım