Sen gittin sultanım..
Bir huzunlu bahar akşamında dökulen yaprakların hışırtısı ile karsıladıgım sensizliğin acısını...
Sen olmayacaktın mı birdaha ? sorusuna sora sora agladım...
Gözlerim vardı gitme diyemeyen...
Ellerim vardı hani ''ver ellerini gitme'' diyen..

Sen gittin sultanım...
Gözlerim doldu doldu geldi..
Sözlerim bir mızrak oldu deldi benliğimi..
Ve yine sensiz senle konuştum habersiz...
Seni senle beraber andım anbeanlarda sessiz..
Ama gitme diyemedim...
Varlığın var iken yokluk nedir bilemedim...

Sen gittin sultanım...
Bir seda bile vermeden, bir selam bile etmeden...
Nidalarım yukselir artık kan akar oluk oluk beynimden..
Sensizlik acıydı sensizlik kederdi haber olmaz gül'ümden...
Bir sen vardın birde SEN...
Sendeki sende kaybolan ben...

Ve sen gittin sultanım...
Hani semalardan ucusan aşkın verdiği acı nameler...
Hani kainaatı elime alıpta seni gezdiğim geceler...
Hani lodoslarım, meltemlerim, birde husranlı tanyellerim...
Bir solmuş masum gül'ü veremedi ellerim...

Ve sen gittin sultanım...
Sendeki beni çıkarıp gittin...
Bendeki seni çalıp gittin...
Gözlerime yaşı, yureğime matemi, ellerime kanlı gulleri...
Bedenime acıyı, vicdanıma sızıyı...
Ve bendeki benide alıp gittin sultanım...

Sen gittin sultanım...
Hasret dedikleri duman bastı ustumu her yer karanlık..
Hani gonlume gül'dün, gülüme aydınlık...
Dillerim lal oldu gözlerim kör, ellerim titrek...
Seni arar artık acısını hep tadar bu nankör yurek...

Ve sen gittin sultanım...
Bir haykırış bendeki alem, gelsin dile...
Gonul bahcemde acan hicran cicekleri, gel der miyim?...
Kendimdeki dostum oldu düşman, ceker cile...
Boğar beni gözlerimden süzülen mercan denizi, gel der miyim?...
Sen yoksun ya hani artık ben, ben miyim?


Ve secden aglasın...