eni kimseye anlatmadım kimsenin seni bilmesine izin vermedim.
Sadece yürekten sessizce sevdim sen bile bunu fark etmedin ettirmedim.
Birileri çıkar seni benden fazla sever diye bir korkum oldu zamanla sonra korkumla şiir yazmaya başladım.
Kimsenin seni benden fazla sevmeyeceğini önce aklıma sonra şiirler ile okuyan herkese ispat etmek adına.
Kimisinde başarılı da oldum kimisinden sınıfta kaldım ama aşkından asla pes etmedim ettirmedim yüreğimi.
Sabırla sevdim ümit ekercesine güne yeniden başlayarak sevdim. Kısacası ben sadece seni sevdim.
İsmini söylemedim kimse bilmedi kimse seni benim dilimden duymadı onlara göre ben sıradan biriydim. Sana göre de öyle ama benim için sıradanı sıradanlaştıran herkesi herkesleştiren sanki dünyaya gelme nedenimdin.
Öylede kalmasını bildin şimdi sorsam seni benden daha fazla seven çok insan çıkacaktır canını bile vereceğini söyleyenler çıkacaktır. Ben senin için ölemem can benim değil çünkü
can; seni sevmem için beni çamurdan yaratan gücün.
Ve onun izniyle bana sunulan hayat benim ve ben bu hayatımı seni sevmekle harcayan ve her sabahın tan ağarmasını gözlerinde gören diğerleri gibi değilde senin için sevgisini yürek ile aklına ispat etmeye çalışan biriyim.
Seni severken hayata şükreden aşkı tene dokunmak değilde gizliden gizliye yüreğine dokunmayı umut eden biriyim.
İsmini ulu orta her yerde söylemeyen adını bile dilimden kıskanan biriyim.
Bilmesen de dünyanın her hangi bir yerinde seni beni sevmeni beklemeden seven severken bile kimi zaman aklımdan bile kıskanacak tek kişiyim.
Ben seni seven sevdikçe de bir bahar ayında çiçek açmayı bekleyen ağaç gibiyim aşk gibiyim umut gibiyim ben sen gibiyim.
Şimdi soruyorum seni sevdiğini iddia edenlere senin için kendilerine ait olmayan canlarını vereceklerini söylemekten çekinmeyenlere
Kim daha çok seviyor seni .?
Senin beni sevmeni beklemeden sevdiğim ben mi ?
Yoksa içinde azda olsa beni sever ümidi taşıyan ve ölümü göze alan onlar mı ?.......