| Cevap: Biraz Huzur İstiyorsan Otur, bi' Fincan Kahve İç
Bazen insan öyle bunalır ki...Kalkıp gidesi gelir bulunduğu illerden. Uzaklar hep daha tatlı gelir ya insanlara. İçinde hep bir uzağa, çok uzaklara gitme hikayesi geçer. Gitsem... Ah bir gidebilsem...
O cesareti ah bir hissedebilsem yüreğimin derinliklerinde. Deli taraf galip gelse. ''Kalk be gidelim!'' dese, ben de düşsem peşine. Hiç bir şey sormadan... Nereye, nasıl, niçin demeden...
Nereye bilet aldığımın önemi olmasa. Bilet kesen görevli ''Nereye?'' diye sorsa ben ''Çok uzaklara'' desem sadece...
Gidebildiğim kadar gitsem. Hiç arkama bakmadan...
Vicdanım sızlamadan, yüreğim ağlamadan...
Aç kalsam mesela...
Üşüsem, korksam, ağlasam...
Yalnız kalsam... Ama içim huzurlu olsa... İşte bu yüzden, sırf bu yüzden arkama bile bakmasam... Vicdanım sızlamasa, yüreğim ağlamasa...
Ben daha ne olduğunu anlayamadan üzerime yıkılan sorumlulukların tümünü bir silkeleyişte atsam üzerimden. Rahatlasam... Hafiflesem... Kuş olup uçasım gelse o anda... Her insanın içinden çok uzaklara gitme hikayesi geçer.
Evet, gelir ve geçer... Kalsa... Ah bir kalsa içimde...
Cesaretimi ateşlese yüreğimde...
Kalmıyor ki... Geçip geçip gidiyor...
Durduramıyorum, duruyorum...
|