| O bir gözyaşıydı , başladı mı bir daha durdurulamayan.
Biz onunla bembeyaz yağan bir kar altında gece yarısı yürüyüşlerinde üşümeyen ayak izleriydik...
O bir gözyaşıydı , başladı mı bir daha durdurulamayan.
Ben bir umuttum, nereye gittiği bilinmeyen buharlı bir tirenin son vagonuna tutunan...
O’na de ki;
Geceleri uyumuyorum artık ...
|