|
Murat İnce - Karanlıkta Kalmışım Anne
Yani yaşarken ölmüşüm
Kar beyaz olmuşum acına
Duvar gibi sıvalarını dökmüş
Bir gecede bin yıl yaşlanmışım
Ölmüşüm anne ölmüş.
Sana kim git dedi anne?
Bana sordun mu?
Bu ne acelecilik anne?
Kimden kaçtın böyle?
Yoksa ben çile miydim
Dert miydim şu kısacık ömrüne?..
Elimde değil anne
Bak kırıyorum bütün oyuncaklarımı
Ağaçtan arabamı
Hani babamdan yadigar kalanı diyorum
Sonra bana bıraktığın bütün tebessümleri
İnandığım her şeyi yıkıyorum
Elimde değil anne.
Sen ki ömrüme yar
Arkama dağ
Sırtıma gardaştın.
Nice hainliktir ki bu?
Yıkılmış yıkmışlar
Kim yapmış?
Kim kar yağdırmış dağlarıma?
Erken gelen şu ölüme
Kim arka çıkmış?
Kim ömrümü can özümü
Anamı canımı cananımı
Asıl gerçeğimi
Bal sözlümü elimden almış?
Kim anne? Kim söylesene.
Ve şimdi sen gidiyorsun
Gitme bile diyemiyorum
Dilim lal özüm kan olmuş
Kaldım anne ben sensiz kaldım.
Görmüyor musun ey anne?
Çaresizliğim ciğerime oturmuş
Gidişin kalbime kapanmayan yara
Sesim kabrinde kalmış
Parmaklarım mezar taşında
Gövdem toprağında
Ve oğlun sende kalmış
ölmüşüm ay anne
ölmüş.
Gidiyorum buralardan türkümü sana bıraktım
dönüşsüz yollardayım gemilerimi yıktın
Ben gidiyorum sen kal sevdiğim söyle
gidipte dönmek var anne söyle
Ana yüreği yanar benm yüreğim kor kor
türkümü sana tutar anne söyle
|