Şiirler yetmiyor çoğu zaman.
Rüzgârlara fısıldıyorum.
Martılara anlatıyorum.
Çocuklara bir masal gibi...
Kahraman sanıyorlar ikimizi.
Bilmiyorlar ki; iki deli...
Kıvrılıveriyor
pençelerini gösteren kara kedi.
Yosunlara anlatıyorum.
Balıklara...
Korkma unuturlar, senin gibi...
Birden gözlerin yansıyor sulara.
İşte o an, gülüyorum deli deli.
Demiştim; iki deli...
Karadeniz'den biraz daha çılgın.
İstanbuldan biraz daha serseri.
İşte o an, Galatadaki o gece geliyor aklıma.
Birden yağmur bastırmıştı.
Nasıl da sarılmıştık.
Şimdi sen söyle;
Suçlu ben miyim?
Ellerin mi?
Korkma o günkü gibi sevemem seni...