|
|
|
31.Ekim.2015, 08:48
|
#1 (permalink) |
|
Çevrimdışı
 
Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere kapalı |
0
Bir Yerlerde Tıkanıp Kaldığında Hayat / Can Dündar
Bir Yerlerde Tıkanıp Kaldığında Hayat / Can Dündar Bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat, soluk almak güçleştiğinde, yüreğin susup, mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını, dağlara dönmeli yüzünü insan. Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüreğini ferahlatacak; yeni insanlarla tanışmalı, yeni keşifler yapacak… Hep isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa, gerçekleştirmeyi denemeli.. Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklaştığını; zamanın bir nehir, kendisinin bir sal olup da, o dursa da yolculuğun devam ettiğini anlamalı… Baş döndürücü bir hızla geçiyorsa birbirinin aynı günler, her akşam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa, değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri; küçük şeylerle başlamalı belki; örneğin, bir kaç durak önce inip servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüreğine takmalı güneş gözlüklerini; gördüğünü hissedebilmeli.. Sağlığını kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce, değerli olabilmeli hayat… İlla büyük acılar çekmemeli küçük mutlulukları fark etmek için.. Başkasının yerine koyabilmeli kendini; ağlayan birine “gül”, inleyen birine “sus” dememeli! Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli! Şu; adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı; sevgisiz ve soysuz kalarak.. Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, derin bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine.. Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, seher yeli okşamalı saçlarını.. Karda, yağmurda; sevincine, coşkusuna; fırtınada boranda; öfkesine, isyanına ortak olabilmeli doğanın.. Bir çocuğun ilk adımlarında umudu; bir gencin düşlerinde geleceği; bir yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli.. Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli.. Ama küçük, ama büyük; her hayal kırıklığı, her acı; bir fırsat yaşamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için; kaçırmamalı! Çünkü; hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkması için, hiç çaresiz kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin; ağlamayı bilmiyorsan, neşesizdir kahkahaların; merhaba dememişsen, anlamsızdır elvedaların.. Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı.. Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın; hep vermek ya da hep almak için.. Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil, söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli! Aklı ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere.. Hafızası olmalı insanın; hiç değilse, aynı hataları, aynı bahanelerle tekrarlamaması için.. Soruları olmalı, yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak! Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak.. Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi; ama kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki, hakkını verebilsin sevdiklerinin; zaman bulabilsin; bir teşekkür, bir elveda için.. Yaşam dedikleri bir sınavsa eğer; asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten; ama herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli insan.. Tıpkı, her şeye sahip olamayacağı gibi.. Zamanın ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayatı.. Can Dündar |
|
 |
|
|
Benzer Konular
|
||||
| Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
| Abi hayat | Sare | A-B-C-Ç | 0 | 13.Eylül.2015 20:53 |
| Öylesine Bir Mektup - Can Dündar | Sare | Şiirler | 0 | 12.Eylül.2015 12:57 |
| Âb-i hayÂt | LaL | İslamiyet | 0 | 10.Eylül.2015 12:52 |
| Hayat | matEm | Aşk ve Sevgi | 0 | 10.Temmuz.2014 18:06 |
İndir
Normal
