ForumAilem.Com - Paylasimin Yeni Adresi

- Aşk Mektupları (https://forumailem.com/ask-mektuplari/)

- - Sol Yanımın Sızısı (https://forumailem.com/ask-mektuplari/8505-sol-yanimin-sizisi.html)

Sol Yanımın Sızısı

Bugün beni çağırsan her şeyi bırakıp gelebilir miyim bilmiyorum.

Hala bitmemiş olabilir misin?

Bunca yokluğunda hala var kalmayı başarmış olabilir misin gerçekten?

Kurulu düzenimi bozabilir miyim?

Akıp giden hayatımın yolunu değiştirebilir miyim?

Ne istediğimi bilmiyorum.

Seninle sürmesini istediğim bir hayatsa şayet, şuan neden yanında değilim?

Bizi birbirimizden ayrı tutan şey ne?

Nasıl bağlı kalamadık birbirimize?

Başkasının olmaya ne zaman karar verdik?

Ne zaman bittiğini hissettim içimde?

Hayallerimden, senden, seninle, bizimle ilgili her şeyden ne zaman vazgeçebildim?

Bu ana kadar unuttuğumu sanıyordum.

Oysa herkese aynı şeyi savunurdum ben.

Bunu kendimde adım kadar iyi bilirdim.

Ama kabullenemezdim. Unutulmazdı hiçbir şey.

Unuttum diyen yalan söylerdi.

Sadece zaman girerdi araya.

Ölümün acısına bile merhem olan zaman, yaraya merhem olan zaman, kabullenmeye, ümidi kaybetmeye, yeni umutlar aramaya yarayan zaman.

Zaman sadece geçerdi.

Ve geçerken acıyı da geçirirdi.

Yaşanan şeylerin üzerinden başka şeyler geçirirdi.

Ve unuttum derdi insan.

Oysa bir görse onu, bir görse çeke çeke biteceğini sandığı acısını, bir görse en son ne zaman gördüğünü hatırlamadığı yarısını, bir görse sol yanının sızısını, unuttum dediği ne varsa dikilecekti karşısına.

Şimdi çağırsan gelir miyim bilmiyorum.

Kollarımdan tutan şeylerden, arkamda bırakacaklarımdan vazgeçebilir miyim bilmiyorum.

Seni, bu yazdıklarımı ne zaman düşünmeye başladım onu da bilmiyorum.

Oysa sadece rüyamda gördüm ben seni dün gece.

Cevap: Sol Yanımın Sızısı

Ben sevmedim demedim ki.

Ya da canım hiç acımadı.

Kolay oldu unutmak.

Hemen doldu boşluğu.

Demedim, hiçbir cümleyi kurmadım.

Kendime yeni bir hayat kurmaya çalıştım.

Uyandığımda sensiz bir gün kurdum.

Bu acının biteceği günün hayalini kurdum.

Ama bu cümleleri kurmadım.

Elbette sevdim seni, sevebildiğim kadar.

Elimden geldiği kadar.

Tabiki de acıdı canım, acımaz mı !

Onca hayal yıkılmış, onca alışkanlık bitmiş acımaz mı hiç?

Radyoda o şarkıya rastladığımda,

Gazetede burcumu okurken ısrarla senin burcunu da okuduğumda,

Yolda yürüyen herhangi birisinin,

Yanında ki herhangi birisine senin adınla seslendiğinde,en sevdiğin yemeği yaptığımda,

Bize ait bir kaç parça şeyi sakladığım yeri unutup tesadüfen bulduğumda,

Nasıl unuturum seni?

Ama geçti.

Zaman geçtikçe mi geçti,

Senden haber alamayınca mı geçti,

Yıllarca yüzünü görmeyince mi geçti bilmiyorum ama geçti.

Adını duydum, elbette geldin aklıma acımadı.

O sevdiğin yemeği yaptım, aklıma geldin acımadı.

O şarkıya rastladım radyoda frekansı değiştirdikten çok sonra geldin aklıma Allah seni inandırsın.

Canım, içim, o acıyan yerlerim acımaz oldu.

Yapmam gereken şeyler vardı.

Planlarım, seyahatler, kurduktan sonra gerçekleştirmem gereken hayaller.

Aldıktan sonra kapağını açmadığım bir yığın kitap,

Alıpta izlemediğim bir ton film vardı.

Ve sen hiçbirinin arasında yoktun.

Zaman geçti.

Günler geçti.

Acım geçti.

Kolay olmadı elbette,

Hastalıklı bir aşktı, geçmiş olmak istedin, geçti.