,Koca bir yüz yıl yaşadım seni,Saniye içinde asırlar kadar uzun...Dalında bir gonca gül gibi sevmiştim seni...Büyütmüştüm en ücra yerinde solmamacasına...Umman olmuştun yüreğimin şelalesinde...Özlem sularında sensizliğe daldım...Buğulanmış gözlerinde yine o bakış,Yüreğimin keskin köşesinde ışıldıyordun...Zaman uçtu dudaklarımda son gülüşündü...Anladım ki kaçış yok bu yürekten...Hesaplaştım yüreğimde seni hesapsızca,Belki yenik düşecek bu yürek sensizliğe,Ama bilki sevgim hiç bitmeyecek...Belki yeniden güller açacak yüreğimde,Ama senin kokunu veremeyecek bedenime,Hiç solmayacaksın yüreğimde....Dün gece yine aklımdaydın gittigin günün ertesinde